Met ‘Coupure’, een theaterstuk over de watersnoodramp van 1953 nu 65 jaar geleden schreef Heleen Verburg een zachtaardig stuk over de harde werkelijkheid, een aangrijpend verhaal over littekens die nog elke dag pijn doen. Het is een fictief dubbelportret anno nu – van een man en een vrouw die slachtoffer werden van de watersnoodramp.
Het is al zo lang geleden, die ramp van 1953. Die dag waarop zij haar kind verloor en hij een beslissing nam die hem zijn leven lang zou blijven achtervolgen. Zij hebben beiden verschrikkelijk hun best gedaan dat ene kleine grote stukje uit hun leven te knippen. Om te vergeten of juist niet te vergeten. Het is ze niet gelukt. Natuurlijk niet. Het leven laat zich niet knippen. En nu ontmoeten ze elkaar bij de bushalte. De man en de vrouw.
De watersnoodramp die in 1953 Zuidwest-Nederland trof, heeft een grotere impact gehad voor Zeeland dan de Tweede Wereldoorlog. Het trauma van de Ramp verwerken op theater was aanleiding om een schrijfopdracht te geven aan Heleen Verburg. ‘Coupure’ werd eerst als locatievoorstelling uitgebracht in een polderlandschap bij Zonnemaire als openingsvoorstelling van Zeeland Nazomerfestival 2002. In 2018 herneemt Theaterproductiehuis Zeelandia de voorstelling omdat het precies 65 jaar geleden is dat deze ramp zich voltrok in Zuidwest-Nederland.